احساس عقب افتادگی میکنم چه کنم ؟

سلام من ۲۰ سالمه و۵ ساله که دیوونه شدم! یعنی اینکه مردن وزندگی کردن برام یکیه فقط احساس معلق بودن رو دوست دارم جلوی همه رفتارم عادی و نرماله وحتی میتونم به جرات بگم برای بقیه فرد نمونه ای شناخته شدم البته ناگفته نماند فرد رقابت جو یی هستم و اینکار برام مث نفس کشیدنه، وشاید افتادن از تکاپوی رقابت وبرنده شدن همچین بلایی رو سرم آورده باشه ،خیلی متضادم خودم این رو حس میکنم ولی بقیه نه،راستش من تا مدتی پیش همیشه در اکثر موارد به هرچی میخواستم میرسیدم ولی از زمانی که این سوال رو ازخودم پرسیدم که چرا اینطوریه وپیرامونش کندو کاو کردم متاسفانه همه چی روند مایوس کننده ای به خودش گرفت و حالا تقریبا معکوس شده و خود میدونم که همه چیز ۱۰۰%تقصیر خودمه،چون شک مثل خوره به ذهنم افتاد ومتاسفانه چی بگم که دوست دارم این بخس از وجودم را از بین ببرم چون مثل زالو داره تمام انرژی وتوانایی م رو ازبین میبره اصلا ولش کن هرچی بیشتر بهش اهمیت بدم بدتره میدونم که یه روزی از دستش خلاص میشم این رو احساس درونیم بهم میگه، که همیشه درست گفته ومدیونمش ولی واقعا نمیدونم چه وقت؟همین الانم احساس عقب افتادگی میکنم وحالا عقب افتاده از چی وکی،خودمم نمیدونم…به هرحال اگه دوست داشتین وتوصیه ای داشتین که فکر میکنین به درد م بخوره بفرمائین در غیراینصورت بابت مطالعه متنم ممنون البته اگه خوندین…

پاسخ حکیم ارد بزرگ :

کوشش بی پایان برای رسیدن به یک آرمان پاک ، از آدمی ، چهره ماندگار می سازد .
حس رقابت بخشی از سرشت طبیعی ما آدم هاست . نکته گمشده در نوشته شما علایق و خواست های قلبی شماست .
هر کدام از ما در طی زندگی خود حس می کنیم برای بخش خاصی مفیدتر هستیم یا در فلان کار رشد می کنیم ، نکته اصلی همین جاست “آرمان بزرگ”
آرمان بزرگ ما را به سوی خویش فرا می خواند برای رشد در آن رقابت ها باید نمود و حالا در خود ببین چه چیزی می تواند آرمان بزرگ زندگی شما باشد همان را دنبال کن و از خودخوری پرهیز کن .