آیا مهربانی دارای تعریف یگانه ی است ؟

درود بر حکیم
من بخش های فراوانی از کتاب سرخ شما و همچنین بسیاری از جملات کوتاه و حکمت آمیز شما را خوانده ام .
پرسش من این است که پنداشت شما بر چه مبنایی ست . سخنان شما عطر روزهای خوش گذشته را می دهد . روزگاری که مردم به نحو دیگری زندگی می کردند . آیا تغییر محسوس زندگی و تغییر معیارها و اندیشه ها این بازگشت را سخت و یا بیهوده نمی گرداند .
لازم به ذکر است من با کلیت اندیشه ها موافقم ؛ هیچ انسان عاقلی نمی تواند نسبت به ستایش حکیم از مهربانی و میهن پرستی و … و همچنین نفی ناپاکی ها خرده گیری کند . مسئله اینجاست که آیا مهربانی یا میهن پرستی یا … دارای تعریف یگانه و غیر متغیری ست ؟؟
در واقع پرسش من این است که حکیم نیکی و پلیدی را در مقام حقیقت و ماهیت همراه مفاهیم می دانند یا در مقام تحقق و عمل به مفاهیم ؟؟

پیام اُرُد برای جهانیان ، زندگی در سایه مهربانی ، آزادی و شادی است . کتاب سرخ – فرگرد ارد – سخن ۹
باید به مهر و سرچشمه درون خویش برگردیم .
علت نگارش کتاب سرخ رسیدن به همین آرمان بود .
اندیشه اُرد از مردم امروز بسیار دور است ،
راستی ها گمشده اند ، مهر و دوستی جای خود را به پلیدی ها بخشیده است .
با کنش و رفتار ایرانیان امروز ، بیگانه ام .
ارد زندگی را سیاه و سپید نمی بیند ، مطلقی وجود ندارد .
تمام کوششم را نمودم تا کتاب سرخ را خردمندانه بنویسم ، اما همین هم مطلق نیست و شاید شما و دیگران از آن بهتر بنویسید . مهم این است که ما به اینجا رسیده ایم که از مهر و سرچشمه درونمان بسیار دور شده ایم پس باید به دنبال راهی برای نجات بود .