رابطه ی زیاد خوب و نزدیکی با خانوادم ندارم

سلام امیدوارم حالتان خوب باشد…
رابطه ی زیاد خوب و نزدیکی با خانوادم ندارم و آنها هم قصد نزدیکی به من را ندارند و بارها خودشان گفته اند که ترجیح میدهند من در خودم باشم تا به آنها نزدیک شوم وقتی از پدر مادرم وظایف والدین را میخواهم بگند جواب یکی است:تامین نیازهای فرزند از لحاظ مالی و درسی.همین اما هیچ وقت جواب رفع نیاز روحی نبوده.هرچند از نظر مالی هم زیاد تامین نمیشویم اما دوست دارم همه ی دنیام را بدم تا ذره ای خانوادم به من فکر و توجه کنند.حتی با دوستانم هم به خاطر ظاهری که خانوادم از من ساخته اند نمیتوانم رابطه ی خوبی داشته باشم و زمانیکه میخواهم همرنگ آنها شوم هم به شدت توسط خانوادم سرکوب شده ام.در جمع های دوستانه احساس میکنم اگر گوشه گیرتر باشم بهتره در حالی که عذاب میکشم و جرات ندارم خودم را نشان دهم.مدتی است تصمیم گرفتم کمی رفتارم با محیط را عوض کنم ولی خانواده ام احساس میکنند ممکن است قدمهام را کج بردارم ولی اینطور نیست فقط سعی میکنم از آن قالب پسرانه خارج شوم و کمی مثل خودم یه دختر نوجوان رفتار کنم نه یه پسر نوجوان…با این که خانواده آنچنان مذهبی ندارم بازم مشکلاتی هست امیدوارم منو راهنمایی کنید…
ممنون از زحمات شما…

پاسخ حکیم ارد بزرگ :

دلنگرانی های خانواده را پایانی نیست …
اما شما می توانید به آرامی با نشان دادن توانایی های خود آنها را همراه و یاور خویش سازید . در خود کاوش کنید ببینید به چه چیزهایی علاقمندید در مورد آن پژوهش کنید و به همه نشان دهید که چه توانمندی هایی در درون شما لانه دارد . براستی بسیاری از بزرگان تاریخ در آغاز انکار شده اند آنها با بردباری و کوشش ستاره فروزان دوران خود گشته اند . پس به همه نشان بدهید آنیتا فراتر از انتظار آنهاست .