عاشق خواهر زنم شدم

سلام استاد. از روز عقد، عاشق خواهر زنم شدم. الأنم 7 سال از اون قضیه می گذره ولی این عشق به هیچ وجه خاموش نشد. شاعر شدم. غزل گفتم. سعی کردم تصویرشو در ذهنم خراب کنم. مدتی تحت نظر روانپزشک بودم بی نتیجه. مستأصلم. 7 سال به خاطر این مشکل نخواستم بچه ای داشته باشم. ولی خب اصرار همسرم و بی رمقی من و این احساس که دیگه همه چی رو باختم باعث شد که از سخت گیریم در این خصوص کم کنم و یه بچه هم وارد زندگیمون شد. 7 ساله که کمترین احساسی به همسرم ندارم. زن خوبیه. و من فقط به خاطر خوبیهاشه که تونستم این زندگی و وضعیت رو تحمل کنم. ولی می خوام بدونم که آخرش چی میشه بالأخره؟ من 35 سالمه. تا کی میتونم به این حال و روزم ادامه بدم؟ خواهر زنم هنوز مجرده و در این 7 سال هیچوقت مستقیماً چیزی بهش نگفتم ولی غیر مستقیم خیلی چیزها گفتم. چیکار کنم؟ وقتی فکرشو می کنم که هر لحظه ممکنه یکی از راه برسه و بگیردش به طور هولناکی داغون میشم. تصورشم نمی تونم بکنم. نمی خوام براتون از گذشته بگم که چطور شد از این ازدواج انصراف ندادم. راستش جرئتشو نداشتم و از طرفی هم فکر نمی کردم احساسم تبدیل به عشق ویرانگری بشه که شد. منم گول حرفایی رو خوردم که میگن عشق بعد ازدواج به وجود میاد. نه نیومد. حداقل برای من. استاد فرزانه. من کارم از نصیحت گذشته. من نمی تونم کسی رو که هر روز خدا جلو چشمامه و به خونه مون آمد و رفت همیشگی داره و خواهد داشت فراموش کنم. این غیر ممکنه. بلای خانمانسوزی سرم آورده این عشق. خیلی دلم می خواد براتون مجموعه غزلهایی رو که سرودم بفرستم. چون با اونا بهتر میشه پی به دوزخی که توش افتادم برد. اینم بگم که زنم خواهرزاده ی مادرمه و این ازدواج در اصل از خواستهای مکرر و اصرار اون شکل گرفت.نه می تونم به زنم بگم به خواهرت بگو دیگه نیاد خونه مون نه می تونم اومدن ودیدنشو تاب بیارم. این عشق بیشتر به یه نفرین ابدی می مونه که تا آخر عمرم باید عذابشو بکشم. با خودم میگم فرهاد عاشق شد و رنج کشید. در حالیکه آزادانه و با قدرت عشقشو فریاد می زد و ازش افسانه ساخت. افسانه ای که برای همیشه می مونه. من چی؟ این زجر کشنده رو باید تا کی تحمل کنم که نمی تونم حتی به عشقم بگم که دوسش دارم. همین. به خدا که این یک جمله برای من مثل کاخ وصاله. برای من مثل وصال فرهاد با شیرینه. وصال قیس با مجنونه. همین یک جمله.. ولی چیکار کنم که از این یک جمله هم محروم در محروم در محروم شدم. خیلی خیلی خیلی سعی کردم که به زنم احساس پیدا بکنم. محبتشو در دلم جا کنم شاید جای اونو بگیره ولی چه میشه کرد. عشق به زور وارد نمیشه که به زور بره بیرون. شما که به حکمت شهره هستید. شما که سیر آفاق و انفس می کنید و هفت شهر عشق رو گشتید به من بگید چه کنم؟ آیا تقدیرم همین درد کشیدنه ابدیه؟ آیا هیچ روزنه ی امیدی نیست؟

آن چه در دل شماست عشق نیست این بوی افسونگر نابودی و پایان است به سرنوشت فرزند خویش فکر کنید که در پایان رفتار امروز شما ، تباهی و سرگردانی در کوچه پس کوچه های تاریکی خواهد بود .

خرد پیشه کنید و زندگی خویش را نابود نسازید . بر کردار خویش سوار باشید و از فرو رفتن بیشتر در این مرداب بترسید .

به همسر خویش ، روشن بگویید رفت و آمدش را با خواهرش کم کند . به جای میهمانی و میزبانی سر خود را به کار و کوشش برای زندگی بهتر گرم کنید .