خواست واپسین آدمی، شناور شدن در بسامدها و امواج گیتی است. فیلسوف اُرُد بزرگ

سامانه گیتی، با آنکه یکنواخت پنداشته می شود، ولی رو به پویش و پیشرفت است. گردش آرام هستی، نباید ما را فریب دهد، ما بخشی از یک دگرگونی بزرگ، در گیتی هستیم. فیلسوف اُرُد بزرگ

نرمش و سازگاری با گیتی، ما را آرام خواهد ساخت. چراکه راهی سوای نرمش و بازی با هستی نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ

شناخت ما از ماهیت هستی، بسیار بسیار ناچیزتر از آنی است که بخواهیم به آن ببالیم. فیلسوف اُرُد بزرگ

میدان دید ما از گیتی و جهانی که در آن زندگی می کنیم، با همه فراخنایی خود، می تواند به اندازه شبنمی کوچک باشد از جهانی بسیار بسیار بزرگتر... براستی گیتی بی آغاز و بی پایان است. فیلسوف اُرُد بزرگ

گیتی را نمی توان پهنه مطلق شادی و یا غم دانست، هر لحظه می تواند به گونه ای باشد. آدم آگاه مهیای رویدادهای پیش آمده است. فیلسوف اُرُد بزرگ

گیتی ناز ما را نمی کشد، جهان با ما و یا بی ما، در حال دگرگونی است. پس باید استوار بود و همزیستی پیشه کرد. فیلسوف اُرُد بزرگ

خواست واپسین آدمی، شناور شدن در بسامدها و امواج گیتی است. فیلسوف اُرُد بزرگ

براستی اگر آدمیان می دانستند در این آبی بیکران گیتی، چقدر کوچک و تنها و آسیب پذیر هستند، یک آن هم، یکدیگر را تنها نمی گذاشتند و یار و غمخوار هم بودند. فیلسوف اُرُد بزرگ

شناخت درست فراخنای بیکران گیتی، آدمهای خشن را هم، آرام و نرم خو خواهد نمود. فیلسوف اُرُد بزرگ

مهر به گیتی، را به فرزندان خویش بیاموزیم، مهر به جهانی که قرار است در آن شکوفا شویم. فیلسوف اُرُد بزرگ

شباهنگام به آسمان پر ستاره بنگریم و از خود بپرسیم ما در کجای این چشم انداز بی پایان ایستاده ایم، آیا ما توان این را داریم که از خود نقشی بر این پهنه بی پایان بجای بگذاریم؟. فیلسوف اُرُد بزرگ

با سرشت گیتی که همان دگرگونی ست همراه باشیم. شادی و غم، زایش و مرگ، همه و همه بخشی از این تغییر پیوسته هستند. فیلسوف اُرُد بزرگ

گیتی به سوی آینده پیش می تازد، از آنانی که مدام در گذشته شنا می کنند، بگریزید. فیلسوف اُرُد بزرگ